Głowica kardana

Oznaczenie do projektowania 5-osiowych wrzecion używanych w 5-osiowej obróbce CNC.

Konstrukcja

Urządzenia określane dzisiaj jako "głowice kardana" składają się z wrzeciona frezującego, które jest zawieszone z co najmniej 2 osi obrotowych na uchwycie agregatu. Odpowiada to zasadzie zwanej również głowica robota, która wywodzi się z robotów z ramionami przegubowymi. Ważną cechą jest jednostronne zawieszenie wrzeciona frezującego.

Technicznie rzecz biorąc, nazwa ta byłaby właściwa dla wrzecion zwykle nazywanych głowica nożowa, ponieważ przegub kardana (od którego pochodzi nazwa), jest zawieszony po obu stronach.

Jednak z czasem termin głowica kardana został ponownie zinterpretowany jako wrzeciona 5-osiowe z jednostronnym zawieszeniem. W szczególności wraz z wprowadzeniem wrzeciona DRIVE 5C ("C" oznacza "Cardanic") przez producenta HOMAG, termin ten ostatecznie przyjął się dla wrzecion zawieszonych jednostronnie.

Cechy

Z punktu widzenia inżynierii mechanicznej, głowice kardanowe/robotyczne mają mniejszą sztywność niż głowice widłowe, ale mają większą dynamikę i mniejsze zapotrzebowanie na miejsce. Z tego powodu niektórzy producenci stosują obie zasady w różnych seriach modeli.

Zróżnicowanie

Wielu producentów rozróżnia głowice robotyczne lub kardanowe dla wrzecion jednostronnie zawieszonych oraz głowice nożycowe dla wrzecion dwustronnie zawieszonych.

Szczególną postacią głowicy kardana jest głowica pryzmatyczna, w której poszczególne osie obrotu nie są ustawione pod kątem prostym, lecz pod kątem skośnym do siebie. Jest to najbardziej rozpowszechniona forma wrzeciona 5-osiowego używanego obecnie w obróbce drewna. Jednak termin ten jest używany głównie przez producenta SCM, ponieważ "Prisma" jest nazwą marki ich głowic 5-osiowych.

Zobacz także:

Zdjęcia

5-Achs-Spindel SCM Prisma HP CS im Praxiseinsatz
SCM, 2015
5-Achs-Gabelkopf
HOMAG, 2008
Kardangelenk
Robotkopf
REICHENBACHER
Robotkopf (Sonderform Prismenkopf, da schräge Achsebene)
MAKA, 1999
5-Achs-Spindel, einseitige Aufhängung und schräge A/B Achse für Flexibilität
BIESSE, 2010