System zębatkowy jest głównym napędem do generowania ruchu posuwisto-zwrotnego i należy do przekładni zębatkowych. Składa się on z koła zębatego, zębnika i zębatki. System ten stosowany jest głównie w obrabiarkach do cięcia metalu, np. w systemach dzielenia płyt i jest formą napędu liniowego.

Funkcja i charakterystyka

Napęd ten jest stosowany głównie w przypadku dróg podawania od 4 m i nie jest ograniczony długością. Obrót jest tutaj zamieniany na translację. Stałe zazębianie się zębatek z zębatką zapewnia płynny posuw i bardzo dobrą jakość cięcia lub stałą precyzję. W przypadku zastosowania bezstopniowych silników elektrycznych, wszelkie sekwencje przyspieszania mogą być realizowane przez układ sterowania bez ingerencji mechanicznej. Poprzez wstępne obciążenie dwóch zębników, np. sprężynami ograniczającymi obciążenie lub dwoma napędami, można zapewnić brak luzów. Osiągalna prędkość liniowa jest określana przez średnicę zębnika i prędkość wejściową. Maksima przyspieszenia uzyskuje się przy bardzo małych zębnikach. Siła posuwu może być również zwiększona przez przekładnię pośrednią umieszczoną z przodu.

Zaletą systemu jest przede wszystkim proste zagwarantowanie zmiennych długości skoku i równomiernych ruchów. Wadą jest jednak mała równomierność ruchu i powodowane wstrząsy przy zazębieniu.