Szlifowanie drobnoziarniste lub lakiernicze

Podczas szlifowania lakierowanych detali należy uwzględnić następujące wyzwania:

• Prędkość taśmy szlifierskiej i posuw muszą być dopasowane.
• Warstwa lakieru nie może być przeszlifowana
• Włókna, które napęczniały i utworzyły się z powodu wniknięcia wody, powinny zostać odcięte na czysto.
• Wyrwy w ziarnie i dodatkowe pory taśmy szlifierskiej powodują powstawanie smug na malowanej powierzchni.

Lakiery mają tendencję do rozmazywania się, jeśli prędkość taśmy szlifierskiej jest zbyt duża. Z tych wyzwań wynikają następujące cechy maszyn:

• Bezstopniowa regulacja prędkości taśmy szlifierskiej i posuwu umożliwia dostosowanie procesu szlifowania do różnych systemów lakierniczych.
• sterowany zadaniowo trzewik szlifierski zapobiega przeszlifowaniu lakieru na krawędziach. Segmentowa, elektronicznie sterowana stopa szlifierska robi to samo na powierzchni.
• Agregaty do szlifowania poprzecznego na końcu maszyny pozwalają na uzyskanie najdelikatniejszych powierzchni, ale nie są niezbędne przy mniejszych wymaganiach powierzchniowych.
• szlifierki diagonalne, agregaty z pasem sierżant. (agregaty Superfinish) oraz agregaty do szlifowania szczotkowego zacierają ubytki taśmy szlifierskiej.

Zasadniczo obowiązuje następująca zasada: tak długo, jak na pierwszym planie jest struktura drewna, a nie połysk, można zrezygnować ze szlifierek poprzecznych. Przy sporadycznym stosowaniu lakierów z połyskiem dobrym wyborem jest szlifierka diagonalna. Jeżeli obrabiane drewno wykazuje silną tendencję do pęcznienia, jeżeli przedmiot jest fornirowany lub jeżeli mamy do czynienia z lakierowanymi płytami MDF, konieczne jest zastosowanie szlifierki poprzecznej. Szlifierka poprzeczna jest niezastąpiona przy szlifowaniu powierzchni o wysokim połysku. Ponieważ przed polerowaniem konieczne jest wykonanie kilku operacji szlifowania poprzecznego o różnej ziarnistości, czas obróbki można znacznie skrócić umieszczając na końcu maszyny jedną lub dwie dodatkowe agregaty do szlifowania poprzecznego.